Konająca, ropiejąca, postindustrialna Łódź. Dni dawno przebrzmiałej chwały, wielka płyta w miejscu hitlerowskiej kaźni absolutnej. Ostra żulia i socjopatyczni kibole. Nie może więc dziwić, że łódzkie składy były ostre i uderzały w ekstremę.
Selfhate zawsze byli jednymi z tych, którzy najdosadniej odcinali się od otaczającej ich rzeczywistości, napierdalając genialny, ołowiany brudny grindcore. Nie ma tu miejsca na litość i wytchnienie. Jest pożoga, ciężar, oszałamiające blasty i pełne palącego jadu liryki atakujące sprawiedliwie całe otaczające nas gówno. Celem może być każdy!
DL
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz