VANILLA - Social Evening & French Divorce (1998)

Znów na pokładzie światłowca Nostalgia za nieskończonością... 

Przez wielu Villa uważana jest za najlepszy zespół francuskiego emo z epoki. Nie trzeba wcale ustanawiać żadnych hierarchii by spokojnie stwierdzić, że Social Evening & French Divorce śmiało można słuchać na przemian z Still Life czy Hoover a poranki zaczynać przy Indian Summer. Zacne!

          

     

DL

SPLIT LIP - For the Love of the Wounded (1993)

Wywodząc się z twardego rdzenia Split Lip inaczej niż inni odważyli się opowiedzieć swą historię. Zaczynając jako typowe youth crew szybko wykonali skok w przyszłość. 
Dodając większą ilość przestrzeni, oddechu, czasu na wyostrzenie detali zachowanie dystansu. Znaleźli się w samym środku emocjonalnie naładowanej burzy. Wciąż jednak dzielnie trzymając się sedna. Dumnie z mocno rozpostartym żaglem, wypływając w rejs ku wielkiej przygodzie.
Nagranie pochodzące z czasów amerykańskiego gitarowego oświecenia...

DL

ABILENE - Two Guns Twin Arrows (2002)

Galaktyka gitarowych osobliwości. Wielka otchłań nieuświadomionych emocji. Pozorna oszczędność środków służąca tkaniu subtelnej pajęczyny hipnotycznych dźwięków reagujących z czymś głęboko ukrytym w naszej jaźni. Nie wiem, co to jest. Nie wiem, czy chcę wiedzieć....Jestem bezsilny.
Jedno z nasion zasadzonych przez Hoover.

DL

THIS DAY FORWARD - The Transient Effects of Light on Water (2000)

Kiedyś takie płyty to było moje źródło życia. Moja Mekka i moja Medyna. Były tym czym dla wędrujących Jedwabnym Szlakiem była Buchara. Celem podróży, spełnieniem, systemem światem. Gramatyką hardcorowej cywilizacji. Najpełniejszym i najdoskonalszym połączeniem apokaliptycznych patentów Converge z ciężarem i emocjonalnym zacięciem ekip pokroju Strongarm, Shai Hulud. Brzmi bardzo dramatycznie ale taką to miało optykę...

DL

SKY:LARK! & MEATPAKER - Split (2014)

Kapitalny split w starym stylu. Dwie muzycznie diametralnie odmienne ekipy połączone jak mniemam więzami przyjaźni oraz przywiązaniem do zasad DIY. I tak prezentowane już niegdyś londyńskie noisowe trio Sky:Lark! w swym charakterystycznym gęstym, hektycznym stylu z grubym basem gęstymi gitarami i dichordowym zaśpiewem. Oraz ich mate z całkiem nieznanego mi wcześniej Meatpakera. Chłopak idzie całkowicie na żywioł nie biorąc jeńców, bez wytchnienia racząc nas co raz krwawymi strzałami po linii Agoraphobic Nosebleed. Ostro radykalnie ale i z przymrużeniem oka o czym świadczą choćby karkołomne kowery The Offspring. 
Tu nie ma lepszych i gorszych. Wygranych i przegranych. Jest wuja punkrock w swej całej niecodziennej krasie i okazałości. 

Sky:Lark
Meatpaker